Οι προοπτικές αναγνώρισης των Γενοκτονιών της Ανατολής στον 21ο αιώνα και ο ρόλος της ποντιακής νεολαίας.
Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα του αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Τα πρώτα βήματα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Δε βρήκαμε ακόμη το δρόμο μας. Μας λείπει η γνώση. Δεν έχουμε ιστορική παιδεία. Από μόνοι μας δε διαβάζουμε. Είναι τραγικά λυπηρό. Τα ποντιακά σωματεία συνεχίζουν να αφιερώνουν όλο το χρόνο τους μόνο στο χορό και το τραγούδι. Δε φτάνει η 19η Μαου με την ισχνή παρουσία μας στις εκδηλώσεις μνήμης, για να λέμε ότι κάνουμε το χρέος μας. Έχω γράψει 22 βιβλία για την γενοκτονία μας. Έχουν γράψει και άλλοι συνάδελφοι. Όμως συγκριτικά με τις εκδόσεις των Εβραίων και των Αρμενίων είμαστε μία σταγόνα μέσα στον Ωκεανό. Ελάχιστα είναι τα σωματεία μας που έχουν το 14τομο έργο της γενοκτονίας μου. Χάρη στον παιδικό μου φίλο, τον Δημήτρη Μελισσανίδη, εφοδιάσαμε περισσότερες από εκατό δημοτικές βιβλιοθήκες με τα βιβλία μου, για να έχουν πρόσβαση κυρίως οι μαθητές, αλλά και όλοι οι άλλοι φιλίστορες....